| |
| เมื่อนั้น | พระนารายณ์บรมนาถา |
| ได้ฟังจึ่งมีบัญชา | โทษามึงใหญ่หลวงนัก |
| ด้วยทำโอหังบังเหตุ | ไม่เกรงเดชพระอิศวรทรง จักร |
| เอ็งฆ่าเทวาสุรารักษ์ | โทษหนักถึงที่บรรลัย |
| ตัวกูก็คิดเมตตา | แต่จะไว้ชีวามึงไม่ได้ |
| ตรัสแล้วแกว่งตรีเกรียงไกร | แสงกระจายพรายไปดั่งไฟกาล |
| บัดนั้น | นนทกผู้ใจแกล้วหาญ |
| ได้ฟังจึ่งตอบพจมาน | ซึ่งพระองค์จะผลาญชีวี |
| เหตุใดมิทำซึ่งหน้า | มารยาเป็นหญิงไม่บัดสี |
| หรือว่ากลัวนิ้วเพชรนี้ | จะชี้พระองค์ให้บรรลัย |
| ตัวข้ามีมือแต่สองมือ | หรือจะสู้ทั้งสี่กรได้ |
| แม้นสี่มือเหมือนพระองค์ทรงชัย | ที่ไหนจะทำได้ดั่งนี้ ฯ |
พระอิศวรทรงทราบว่านนทกชี้นิ้วให้เทวดาตายเป็นจำนวนมากก็ทรงกริ้ว โปรดให้พระนารายณ์ไปปราบ พระนารายณ์แปลงเป็นนางฟ้ามายั่วยวน นนทกนึกรักจึงเกี้ยวนาว นางแปลงจึงชวนให้นนทกรำตามนางก่อนจึงจะรับรัก นนทกตกลงรำตามไปจนถึงท่ารำที่ใช้นิ้วเพชรชี้ขาตนเองนนทกก็ล้มลง จากนั้นนนทกเห็นนางแปลงปรากฎร่างเป็นพระนารายณ์ จึงต่อว่าพระนารายณ์ว่าเอาเปรียบตนเพราะว่าพระนารายณ์มีอำนาจ มีถึง ๔ กร แต่ตนมีแค่ ๒ มือและเหตุใดจึงมาทำอุบายหลอกลวงตนอีก
